پایگاه خبری جستارنامه هنر

یادداشت دکتر نظام الدین امامی فر با موضوع جوان گرایی بهانه ای برای حذف هنرمندان باسابقه

دوی امدادی در هنرهای تجسمی فرهنگی - اجتماعی

نظام الدین امامی فر/دانشیار دانشکده هنر دانشگاه شاهد

ماجرای فراز و نشیب در مورد هنرهای تجسمی کشور در دوره های پیشین ( بعد از جنگ و دوران سازندگی ) و اکنون دولتمران کشور ، داستانی است بس قدیمی ...

با مطالعه ی نمایشگاهها و آثار تولید شده در ادوار پیشین ، چنان بنظر میرسد که ، جریان فکری در قالب جناح های سیاسی بنوعی در روند حرکت هنرهای تجسمی ، تاثیرگذار بوده اند .

مقررشد که حاصل این *دوی امدادی* به دست پرتوان وزارتی بنام فرهنگ و ارشاداسلامی سپرده شود تا برداشت و *میوه چینی* را سامان دهد.

برگزاری نمایشگاهای بزرگ هنری در داخل ( دوسالانه ) و خارج از کشور ، اعزام تیم های هنری به جشنواره های مطرح خارجی ، ارتباط با سایر هنرمندان کشورها ، برگزاری اکسپوهای هنری و ... همگی با برنامه و بی برنامه کمک به عرضه ی این نوع از آثار می کرد و تولیدات هنرمندان را در معرض دید عموم و بخش خصوصی و دولتی قرار می داد .
پایه ریزی و تشکل انجمن های هنری ، تجهیز گالری و نمایشگاه های خصوصی و دولتی ، حضور هنرجویانی فارغ التحصیل از آموزشگا ههای خصوصی ، آموزش و پرورش و دانشگاه های هنری ، ورود ارگانهای خدمات شهری و فرهنگی ... همه و همه بخشهایی از این‌ جریان هنری بزرگ و گسترده بودند که به حرکت فرهنگ سازی و روابط اجتماعی و در نتیجه اقتصاد هنر کمک می کردند و ...
مشارکت هنرمندان بزرگ و نامی کشور در بخش تولید و مشاوره نیز به قوام و کیفیت‌کار افزود و آثار فاخری در این دوران ، تولید شد .


با روی کارآمدن دولت هایی با جریان های سیاسی و نهله های فکری در سه طیف و سه دهه و اندی اخیر ، مداخلات غیر تخصصی ، حرکت دوندگان این مسیر را دچار اُفت و خیزی محسوسی کرد ، تا جایی که نفس از جان برخی از هنرمندان بُرید و از جریان و مسیر خارج شدند !!!

نبود پژوهش و آمار دقیق از حرکت و جریانهای هنری پیشین در کشور ( اعم از استانها و شهرها ) ، نداشتن برنامه های کلان در سطح وزارت خانه ی مورد بحث و ... اعمال سیاستهای سلیقه ای ، مدیران میانی و پایین دستی را آغشته به جریاناتی زود گذر کرد که نتیجه ی آن را در شهرها و مراکز استانها ، بصورت نمایشگاهای مناسبتی و در پایتخت ، بصورت *جشنواره هایی رهاشده* و بی نتیجه بر سبد بیلان مدیران میانی افزود و با *بهانه جوان گرایی* به حذف و گوشه نشین کردن هنرمندان باسابقه شد که حاضر به این نوع از مشارکت نشدند .
*نقطه سرخط* تکرار و تکرار ...

جا دارد که تحقیق در خصوص روند این جریان بصورت جامع توسط مراکز تحقیقاتی و پژوهشگاهی مورد ارزیابی قرار گیرد و به آمار و بولتن سازی های موضعی و مناسبتی از طرف مدیران پایین دست ، توجه نشود .
شاید و شاید ، هم افزایی و *تشکیل اتاق فکر* از اندیشمندان و فرهیختگان و هنرمندان و استفاده از تجربیات ایشان بتواند نفس هنرمندان دونده را در این *دوی امدادی* بجای خود برگرداند و از هم گسیختگی هنری را نجات بخشد.

. تیرماه 1402